پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه ناصرآباد با استفاده از روش سلسله مراتبی و منطق فازی

زمین لغزش از معمول ترین مخاطرات زمین شناختی در جهان است که همواره باعث تلفات جانی و آسیب های مالی زیاد می گردد. شناسایی مناطق مستعد وقوع زمین لغزش از طریق پهنه بندی توان خطر با مدل های تجربی مناسب، یکی از اقدامات اولیه در کاهش خسارت احتمالی و مدیریت خطر است. حوضه ناصرآباد که از زیر حوضه های جاجرود بوده و در شمال شرق تهران واقع شده به دلیل موقعیت جغرافیایی و ویژگیهای طبیعی و زمین شناسی آن یکی از مناطق مستعد کشور نسبت به وقوع زمین لغزش و سایر پدیده های مرتبط با لغزش دامنه ها می باشد. در این تحقیق با استفاده از مدل های تحلیل سلسله مراتبی و منطق فازی با عملگرهایor ، and، sum، productو گاما به ارزیابی خطر زمین لغزش در حوضه ناصرآباد پرداخته شده است. مجموعاً 8 معیار اصلی مرتبط با وقوع پدیده زمین لغزش مورد تحلیل قرار گرفت. این معیارها به عنوان نقشه های عامل، هر کدام جداگانه کلاسه بندی شده و به کمک روش های آماری ارزش گذاری شدند. نقشه نهایی تولید شده برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه نشان داد که حدود 53 درصد از حوضه در معرض خطر خیلی زیاد و زیاد زمین لغزش قرار دارد. سپس نقشه تهیه شده براساس مدل تحلیل سلسله مراتبی و فازی با نقشه ی زمین لغزشهای وقوع یافته منطقه که براساس مشاهدات میدانی و مکان یابی سیستم موقعیت یاب جهانی (gps) تهیه شده است، انطباق داده شد. نتایج حاصل نشانگر انطباق بطور نسبی مناسب عملگر فازی گامای 0.9 با مشاهدات میدانی می باشد .